Quo tandem modo?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Duo Reges: constructio interrete. Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.

Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Hoc est non dividere, sed frangere. Verum esto; Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Quis Aristidem non mortuum diligit? Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.

Bork: Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio.
ALIO MODO.: At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus.

Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.

Praeteritis, inquit, gaudeo. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Paria sunt igitur. Facillimum id quidem est, inquam. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates?
Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.
Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo.
Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.

Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.
Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me.
Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.
Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.
Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae.

Societatem coniunctionis humanae munifice et aeque tuens
iustitia dicitur, cui sunt adiunctae pietas, bonitas,
liberalitas, benignitas, comitas, quaeque sunt generis
eiusdem.

Restat locus huic disputationi vel maxime necessarius de
amicitia, quam, si voluptas summum sit bonum, affirmatis
nullam omnino fore.

Tenuit permagnam [redacted]tilius hereditatem, unde, si secutus esset eorum sententiam, qui honesta et recta emolumentis omnibus et commodis anteponerent, nummum nullum attigisset.